عشق، زخم عمیقی که هرگز خوب نمیشه
عشق، یعنی تموم زندگیت تو آتیشه
عشق، اشکی که داره بی اراده می ریزه
عشق، باغی که دیگه تا گلو تو پاییزه
ما، که عمرمونو پای عاشقی دادیم
ما، زخمی رویاهای رفته به بادیم
ما، با همین آرزوهای ساده شادیم
زندگی کن حتی بی نشونه
فردا که شد از ما چی می مونه، زندگی کن
دنیا گاهی غرق دوراهیه
کی می دونه رسم دنیا چیه، زندگی کن
پشت هر عشق بغض یه سفره
بس که عمر آدم زود میگذره، زندگی کن
عشق، زخم عمیقی که هرگز خوب نمیشه
عشق، یعنی تموم زندگیت تو آتیشه
عشق، اشکی که داره بی اراده می ریزه
عشق، باغی که دیگه تا گلو تو پاییزه
ما، که همه جوونی مون فدای عشقه
ما، که حتی صدامون خون بهای عشقه
ما، ضجه زدنامون برای عشقه
