به وجود آمدن حالتهای هیجانی مثل استرس در بین افراد مختلف تاثیرات متفاوتی دارد.
بعضی از افراد مطرح میکنند که انگار راه گلویشان بسته شده و حتی اگر لقمهای را بخورند، آن را به سختی میبلعند و آن لقمه مانند یک تکه سنگ داخل معدهشان میافتد ولی خیلی از افراد دیگر مطرح میکنند که با حالتهای هیجانی اشتهای آنها افزایش پیدا میکند.
در یک بررسی مشخص شد زمانی که ما به سه دسته از افراد سه فیلم متفاوت را نمایش بدهیم (ولی یک فیلم هیجان انگیز، دومی فیلم داستانی، سومی فیلم کسل کننده از ماجرای مسافرت یک فرد) و روی میز برای آنها تنقلات و خوردنیهای متفاوتی وجود داشته باشد، افراد که فیلم هیجانی را نگاه کردهاند، به میزان بیشتری از تنقلات استفاده کردند.
این افراد عمدتا به عنوان آدمهای چاق تر محسوب میشوند و کسانی هستند که قدرت مدیریت و کنترل روی خوردن خودشان را ندارند. به همین خاطر به نظر در موقعیتهای مختلفی مثل عصبانیت و استرس با افزایش پرخوری افزایش وزن هم پیدا میکنند.
از دیدگاه تکاملی اشاره به این مطلب حائز اهمیت است که افراد در هنگام استرس میبایست برای مقابله و یا مبارزه یا فرار از موقعیت استرس زا انرژی داشته باشند، بنابراین به طول طبیعی با افزایش میزان خوردن سعی در کسب انرژی بیشتری خواهند داشت، هرچند که خوردن بیشتر باعث حفظ خون به اندامهای گوارشی مثل روده و معده برود و از اندامهایی مثل دست و پا که برای جنگ و گریز هستند، یا مغز که برای تفکر و حل مسئله است، منحرف بشود، به همین خاطر شاید این قضیه منجر به بوجود آمدن اختلالهایی در واکنشهای سریع این افراد بشود.