بازیگری در سینما همواره از جذابترین بخش های عرصه تصویر است. اما تا به حال به این نکته دقت کرده اید که چرا بعضی از بازیگران به واسطه حرفه شان بیشتر مورد توجه قرار می گیرند؟
بازی در بعضی از نقش ها قدری دشوارتر از این است که پشت میز گریم بنشینی و خود را زیباتر جلوه دهی یا جلوی دوربین بروی و بعد شب با خنده و خوشی به خانه برگردی.
بعضی از نقش هایی که در تاریخ سینما ایفا شده به خاطر شرایط خاصشان، گریم های سنگین، موقعیتی که شخصیت در آن حضور دارد و بسیاری از مسائل دیگر تبدیل به نقش های دشواری شده اند که هر بازیگری از پس ایفای آن برنمی آید. حتی برخی از این نقش ها به قدری متفاوت و دور از کاراکتر واقعی بازیگر است که او باید برای ایفای او از خودش و نقش هایی که تا به آن روز بازی کرده فرسنگ ها فاصله بگیرد و غیرقابل شناخت به نظر برسد.
این مورد می تواند هم در گریم غریب آن بازیگر نمایان شود هم در نوع ایفای نقش و تبحر او در اجرای کاراکتر. در ادامه توجه شما را جلب می کنیم به ۱۰ بازیگری که در بعضی از فیلم ها غیرقابل شناخت تر از دیگر شخصیت ها ظاهر شده اند.
دنیل دی لوئیس (لینکلن ۲۰۱۲ / استیون اسپیلبرگ)
این بازیگر برنده سه جایزه اسکار در آخرین پروژه سینمایی خود، «لینکلن» به قدری در شخصیت خود فرو رفته بود که در تمام دوران فیلمبرداری اگر کسی او را با نامی غیر از «آقای رئیس جمهور» خطاب می کرد پاسخی از او دریافت نمی کرد. برای درک این تغییر بسیار زیاد فقط کافی است که او را به صورت همزمان در دو فیلم «لینکلن» و «دار و دسته نیویورکی ها» ببینید تا دریابید تفاوت «بیل قصاب» با «آبراهام لینکلن» چگونه در این بازیگر نمایان شده است. اگر باز هم با ما هم عقیده نیستید می توانید به تماشای این فیلم بنشینید و ببینید که او چقدر روی تکلم، لحن و تک تک حرکاتش تمرین و ممارست کرده است.
نیکلاس کیج (اقتباس ۲۰۰۲ / اسپایک جونز)
این بازیگر در فیلم «اقتباس» نه تنها نقش یک فیلمنامه نویس چاق غیرقابل شناسایی را ایفا می کرد بلکه در واقع نقش برادر دیگرش هم در این فیلم به عهده اوست و او همزمان هم چارلی است و هم دونالد کافمن! نیکلاس کیج با این فیلم نشان داد که می تواند در کنار شمار زیاد فیلم های اکشن ساده خود، بازی از خود ارائه دهد که لایق نامزدی جایزه اسکار است.
کریستین بیل (ماشینیست ۲۰۰۴ / برد اندرسون)
به نظر نمی رسید که این بازیگر برنده اسکار نیاز آنچنانی به گریم داشته باشد، بیشتر به نظر می آمد که نیاز به یک ساندویچ دارد بعد از آنکه چیزی حدود ۳۰ کیلوگرم وزن کم کرد تا بتواند نقش یک کارگر ساده صنعتی که بیش از یک سال دچار بی خوابی شده را بازی کند.
دیو گرول (سخت کوش D در راه انتخاب سرنوشت ۲۰۰۶ / لیام لینچ)
این آهنگساز، نوازنده و خواننده سرشناس راک با گریم عجیب و دندان هایی منحصر به فرد در نقش «استن» به طور کامل غیرقابل شناسایی شد. شاید با این کار می خواست که با قرار دادن پیک گیتار در میان آن دندان ها قطعه هایی بسازد که خود را به عنوان فردی بزرگ در موسیقی راک معرفی کند و شاید هم قصد داشت با آن شاخ ها کاری کند تا دوباره نیروانا برگردد!
میکی روک (شهر گناه ۲۰۰۵ / رابرت ردریگوئز)
میکی روک درست یک سال بعد از آنکه این بازیگر خود را به دست جراحان پلاستیک سپرد تا چهره ای بهتر و جوانتر داشته باشد در نقش مارو حضور پیدا کرد که به نظر می رسید دیگر نیاز چندانی به گریم ندارد که بتواند نقش یک مرد عظیم الجثه را بازی کند که یک شبه قصد دارد تعداد زیادی انسان را به قتل برساند.
رایان رینولدز (فقط دوست ۲۰۰۵ / راجر کامبل)
بازیگران بسیاری بوده اند که با پوشیدن لباس های مخصوص خود را به شکل یک انسان چاق به نمایش گذاشته اند اما کاری که این بازیگر در این فیلم انجام داد این بود که خود را به صورت یک فرد چاق دوست داشتنی و شیرین نشان داد. به محض اینکه خود را از شر آن لباس های طراحی شده رها کرد تبدیل به یک معشوقه به تمام معنا شد و این کار بسیار بزرگی بود.
مریل استیریپ (بانوی آهنی ۲۰۱۱/ فلیپ لوید)
این بازیگر برنده اسکار برای آنکه خود را شبیه به نخست وزیر سابق انگلستان کند، عمل جراحی پلاستیک را بحثی مختومه خواند و تنها با قدری سیلیکون و البته کلاه گیس کاری کرد تا بازی در این نقش برای او هفدهمین نامزدی و سومین جایزه اسکار را به ارمغان بیاورد.
آنتونی هاپکینز (هیچکاک ۲۰۱۲/ ساشاکرواسی)
به نظر شما برای بازی کردن نقش یکی از بزرگترین کارگردانان تاریخ سینما، چه کسی مناسبتر از یکی از بزرگترین بازیگران زنده تاریخ سینماست؟! در این فیلم تاریخی برای بازی در نقش آلفرد هیچکاک این بازیگر سنگ تمام گذاشت، رفتارهای عجیب و غریب هیچکاک را چه کسی می توانست بهتر از این بازیگر ارائه دهد.
چارلیز ترون (هیولا ۲۰۰۳ / پتی جنکینز)
این بازیگر که به عنوان یک مدل نیز بسیار شهرت دارد، این بار قرار نبود نقش زنی زیبا را به نمایش بگذارد، قرار بود نقش یک قاتل سریالی را ایفا کند. او برای این نقش چیزی حدود ۱۴ کیلوگرم وزن اضافه کرد و اگر با دقت به صورتش نگاه می کردید می توانست لکه های زرد رنگ پوستی را نیز روی صورتش ببینید، اما همه این مشقت ها زمانی ارزشمند شد که بازی در این نقش برای او جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به ارمغان آورد
ربکا رومین (ایکس من ۲۰۰۰ / برایان سینگر)
شخصیت میستیک یکی از اصلی ترین شخصیت های داستان مردان ایکس است. این بازیگر در ۳ فیلم از این سری فیلم ها با پوشیدن لباسی آبی رنگ که شبیه به پوست پرندگان بود نقش آفرینی بسیار متفاوتی را از خود به نمایش گذاشت. هر چند که در دو سری جدید از فیلم های مردان ایکس او جای خود را به کریستین لارنس داد تا این بازیگر برنده اسکار نیز این لباس عجیب را امتحان کند.
