نخستين پژوهشها در زمينه ی بررسى فراموشى در كودكى نشان مى دهد زمانى كه كودك به سن ۱۰ سالگى مى رسد خاطرات مربوط به زمان قبل از شروع مدرسه آنها به تدريج محو مى شود.
زياد سخن گفتن راجع به تجربيات در تثبيت حافظه نقش دارد. ولى نمى توان توضيح داد چگونه بعضى اتفاقاتى را كه انسان ها به خاطر مى آورند و راجع به آن حرف مى زنند از ياد مى برند.
والدين در تثبيت حافظه كودكان نقش دارند. بسيارى از والدين راجع به تجربيات خاص خود با كودكان صحبت مى كنند. اين تقويت زبانى حافظه به تثبيت حافظه در كودكان كمك مى كند. در اين مطالعه ۱۳۶ كودك ۶ تا ۹ ساله بررسى شدند. اين كودكان اتفاقاتى را كه قبل از چهار سالگى رخ داده بود، فراموش كردند.
كودكان ۳ تا ۴ ساله به راحتى مى توانند حوادث مربوط به ۲ سالگى خود را به خاطر بياورند. در حالى كه با گذشت زمان كودكان ۱۰ ساله نمى توانند خاطرات اوليه خود را به خاطر آورند. دانشمندان دليل اين فراموشى را نمى دانند. حافظه در مغز ذخيره شده است و زبان وسيله دستيابى به اين حافظه است ولى اينكه چرا شخص خاطرات خود را به ياد نمى آورد، روشن نيست.
هرچند به نظر مى رسد حافظه يك كودك ۱۰ساله در يادآورى خاطرات پيش از دبستان خود با يك انسان بالغ تفاوت داشته باشد ولى اين گونه نيست.
