با توجه به تغییر و تحولی که در تکنولوژی و نیازهای انسانی در شرف وقوع است، در دهه‌های آینده از حساسیت و حرارت بعضی از رشته‌ها و شغلها کاسته و بعضی از رشته‌های دیگر اهمیت بیشتری پیدا خواهند کرد.
به نظر می رسد شغلهای زير در آينده بيشترين نيازهای جامعه باشند
۱. مهندسی نرم افزار
۲. مهندسی شیمی
۳. مهندسی سیستمها
۴. مهندسی ژنتیک
۵. بیوتکنولوژی
۶. ریاضیات کاربردی
۷. مهندسی نانوتکنولوژی
۸. نورو ساینس (neuroscience) و کاگنتیو ساینس (Cognitive science)
البته این لیست به این معنی نیست که رشته‌های دیگر مورد نیاز نخواهند بود یا تحولاتی در رشته‌های دیگر انجام نخواهد شد. نکته اصلی این است که برای افرادی با تخصص و مهارت در این رشته ها فرصتهای شغلی بمراتب بیشتری در مقایسه با رشته‌های دیگر وجود خواهد داشت. این امر عموماً به دو دلیل اتفاق خواهد افتاد.
در دو دهه آینده سخت افزار یا زیر ساخت سیستمها (الکترونیکی، کامپیوتری، مکانیکی، سازه‌ای و غیره) در سطوح جزئی تا حد زیادی به سمت واحدهای استاندارد میل خواهند کرد و بخش بزرگی از فعالیتها در نحوه ترکیب این اجزاء برای ایجاد سیستمهای بزرگتر متمرکز خواهد شد. در زمینه علوم کامپیوتری این مساله با سرعت بیشتری انجام خواهد شد و برنامه ریزی و ایجاد الگوریتمهای هوشمندتر تمرکز اصلی در زمینه IT خواهد بود. نتیجه این تحول نیاز فوق‌العاده به مشاغلی مانند مهندسی سیستمها، مهندسی نرم افزار و ریاضیات کاربردی خواهد بود.
با بالارفتن قابلیتهای تکنولوژیکی در شاخه‌های مهندسی شیمی و مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، تغییرات عمده‌ای در رمزگشایی کدهای ژنتیکی و ریشه یابی و درمان بیماریها انجام خواهد شد. بعلاوه تحولات تکنولوژیکی در زمینه نانوتکنولوژی،نوروساینس و علوم محاسباتی بستر لازم برای حمله و تسخیر آخرین دژ فتح‌نشده در بدن انسان یعنی مغز و فرآیند تفکر و شناخت (cognition) را فراهم خواهد کارد.
در دو دهه آینده دو زمینه نرم افزار (شامل علوم محاسباتی، مدیریت دیتا، و الگوریتمهای هوشمند) و بیوتکنولوژی (بیو شیمی، ژنتیک، نوروساینس) بیشترین رشد و پیشرفت را تجربه خواهند کرد.
