برای نخستین بار در فرانسه، بیمارستانی در شهر لیون بخشی را به روانپزشکی کودکان اختصاص داده که به مشکلات روحی نوزادان زیر دو سال رسیدگی می‌کند.
به گفته خانم ماری تیتوکا، این بخش تخصصی کلینیک مونپلزیر (Monplaisir)، که در آن او و دیگر همکاران روانپزشک، روانشناس، پرستار، ماما و کودکیارش به کار مشغولند؛ در نوع خود در فرانسه بی‌نظیر است.
اختلال در ریتم خواب، بدون شک نخستين دلیل بستری شدن نوزادان محسوب می‌شود.
این نوزادن، تقریباً شب‌ها می‌خوابند. ولی در مقابل قادر نیستند که در طول روز چشم‌هایشان را ببندند. آنها بیش از حد حساسند، در طول روز نمی‌توانند بخوابند و در نتیجه صورت‌هایشان بسیار خسته است.
خانم تیتکا، که خود روانپزشک کودکان است می‌گوید: نوزادی که خوب نمی‌خوابد، شیر نمی‌خورد، مرتب گریه می‌کند و دشوار ایجاد رابطه با مادر در او دیده می‌شود، پیش از هر چیز موجود کوچکی است که از چیزی رنج می‌برد.
در عین حال کم‌خوابی نوزاد، بر تعادل روحی و جسمی مادر نیز تاثیر گذاشته و موجب تشنج در میحط خانواده می‌شود. بیشتر پدر و مادرها توانایی تحمل کم‌خوابی نوزاد را ندارند. خطر بدرفتاری والدین با کودکان در محیط‌هایی که در آنها چنین مشکلی وجود دارد، بسیار بالاست.
برخی از این کودکان عصبی می‌شوند و در مقابل خواب مقاومت کرده و مدام گریه می‌کنند و برخی هم گریه نمی‌کنند.
به گمان خانم تیتکا، ممکن است مشکلات نوزاد رابطه تنگاتنگی با مشکلات یکی از والدین داشته باشد. در این صورت برای خانم تیتکا، درمان بیش از هر چیز ترمیم ریتم‌هایی است که در زندگی روزمره دچار اختلال شده‌اند.
در این بیمارستان به مادران کمک می‌شود تا موقع خواب کودک را تشخیص دهند. به علاوه محیط‌های متفاوتی برای خواب کودک در نظر گرفته شده است.
مسوولین بیمارستان سعی می‌کنند با به کارگیری ماساژ و بازی نیز به بهبود نوزادان کمک کنند. نوزاد به همراه مادرش می‌تواند دو تا سه بار در هفته و از ساعت ۹ صبح تا ۵ بعد‌ازظهر به این بخش مراجعه کند. روزهای پنج‌شنبه بین ساعت ۱۱ و نیم تا ساعت ۴ بعد‌ازظهر، مادران حق ماندن در بخش را ندارند تا کارکنان بتوانند رفتار کودک بیمار را در غیاب مادر ارزیابی کنند.
مشکلات رابطه بین مادر و نوزاد، دومین دلیل بستری کردن نوزادن در این بخش است. برای مادران جوان، در آغوش گرفتن نوزادی که یا بدنش خشک است یا مانند یک عروسک شکننده، کار آسانی نیست. این مادران می‌ترسند بچه از دستشان بیفتد. آنها نمی‌فهمند چه وقت نوزادشان گرسنه است، چرا بیشتر گریه می‌کند و یا برعکس چرا در عالم خودش است. به طور خلاصه نوزادان با نشان دادن این واکنش‌ها می‌توانند کاملاً قابلیت‌های مادر را زیر سوال ببرند. متخصصین این بخش، از دوران بستری شدن برای ترمیم رابطه مادر و نوزاد استفاده می‌کنند.
دکتر تیتکا می‌گوید: در این بخش یک روانشناس با مادران، خصوصاً آنانی که مشکلات روحی و روانی داشته یا نوزادشان برای مدت طولانی در بیمارستان بستری بوده، کار می‌کند.
مشکلات تغذیه‌ای دلیل سوم بستری کردن نوزادن در این بخش است. بیشتر نوزادانی که دچار این مشکل‌اند، از بی‌اشتهایی روانی (آنورکسی) رنج می‌برند و باید بستری شوند.
حس شکست در مادری که نوزادش غذا نمی‌خورد، به او صدمه می‌زند. در برخی موارد ریشه این دشوار را باید در رابطه مادر و نوزاد جستجو کرد. در موارد دیگر، عامل این بی‌اشتهایی ممکن است مشکلات گوارشی باشد که موجب سوزش و درد می‌شود و باعث می‌شود نوزاد نخواهد چیزی را ببلعد.
دکتر تیتکا می‌گوید جریان همراهی با مادر و نوزاد ممکن است بین یک تا شش ماه به طول انجامد، و طی آن وضعیت این بیماران کوچک به طور قابل ملاحظه‌ای بهبود پیدا می‌کند.
