محققان می‌گویند تنها یک ژن مسئولیت رمزگذاری گیرنده‌های بویایی حساس به PEA را در موشها به عهده دارد. با حذف این ژن حساسیت آنها به حضور گربه‌ها از بین رفته و دیگر از رفتار غریزی فرار خبری نیست.
احتمالا شما هم می‌دانید موشها بلافاصله بعد از اینکه بوی گربه به مشامشان بخورد، به شکل غریزی پا به فرار خواهند گذاشت تا شکار نشوند؛ اما این اولین‌بار است که دخالت تنها یک ژن در این رفتار حیاتی آنها اثبات می‌شود.
توماس بوزا و همکارانش در دانشگاه نورث‌وسترن با بررسی گیرنده‌های بویایی در موشها که مانند گیرنده‌های مشابه خود در دیگر پستانداران، امکان تشخیص بوها و رایحه‌های گوناگون را به این حیوان می‌دهد، نتایجی را گردآوری کرده‌اند که نشان می‌دهد تنها یک ژن مسئولیت این رفتار را در موشها به عهده دارد. این نتایج به تازگی در نشریه نیچر منتشر شده است.
بوزا که نوروبیولوژیست است و رهبری این گروه را به عهده داشته، می‌گوید: «حذف تنها یک گیرنده بویایی در این حیوان می‌تواند باعث شود که موش دیگر فرار نکند. ژن کدکننده این گیرنده که TAAR4 نامیده می‌شود در واقع گیرنده‌ای را رمزگذاری می‌کند که به ماده شیمیایی که در ادرار گوشتخواران در حجم بالا وجود دارد واکنش نشان می‌دهد. موشها بلافاصله به این ماده شیمیایی که وجود شکارچی را در اطراف نشان می‌دهد، عکس‌العمل نشان داده و فرار می‌کنند؛ اما موش‌هایی که این ژن را از دست داده‌اند، بوی هشداردهنده را حس نکرده و دلیلی برای فرار کردن ندارند».
بوزا می‌گوید: «ما امیدواریم به کمک این تحقیق بتوانیم ارتباط عصبی‌مغزی چرخه‌ای را که به شکل‌گیری رفتارهای غریزی در پستانداران منجر می‌شود، کشف کنیم. در این صورت است که می‌توانیم به ارتباط میان سیستم عصبی و رفتارهای گوناگون در آنها پی ببریم».
