نخستين نکته برخوردی صمیمانه، آرام و عادی با کودک است. هیچ وقت برای مشکلش دلسوزی نکنید؛ با این کار به اعتماد به نفسش آسیب زده‌اید. هرگز از نحوه صحبت کردن او تقلید نکنید؛ حتی زمانی که می‌خواهید مشکلش را برایش توضیح دهید.
- با او نحوه تنفس صحیح را تمرین کنید؛ ورود هوا از بینی و خروج آن از دهان.
- به او آموزش دهید که شمرده و آرام صحبت کند و مراقب وضعیت تنفسی خودش باشد. این کار را با او تمرین کنید. در تمرینات از کلمات و جملات ساده آغاز کنید و بعد به تدریج بر دشواری آن بیفزایید.
- اگر فرصت کافی برای تمرین ندارید، از او بخواهید خودش هر روز رو به روی آینه تمرین‌هایی را انجام دهد.
- به او یاد دهید که در زمان صحبت، ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و پس از نظم دادن، به آرامی آنها را بیان کند.
- هیچ وقت به جای او صحبت نکنید؛ مشوق او برای حرف زدن باشید. از جمع بچه‌ها یا افراد آشنا آغاز کنید و بعد در بیرون از خانه برای او موقعیت‌هایی را فراهم کنید که شروع کننده صحبت باشد تا ترس او از صحبت کردن نیز کاهش یابد.
- حس مشارکت و همکاری را در او تقویت كرده و او را تشویق به شرکت در کارهای گروهی کنید.
- مهمترین و تاثیر گذارترین عاملی که باعث تداوم لكنت می‌شود، پایین بودن اعتماد به نفس است. برای حل این دشوار مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده آنها برمی‌آید، به او بسپارید.
- توجه داشته باشید در صورتی که دشوار كودك شدید است، بهتر است از کارشناسان گفتار درمانی کمک بگیرید.
