گروهی از عصب شناسان آلمانی، با بررسی تواناییهای مغزی چندین دونده در طی چند هفته متوجه شدند که قدرت تمرکز و حافظه تصویری در آنها بسیار بالا رفته است. شرکت کنندگان در این پژوهش باید دو جلسه ۳۰ دقیقه‌ای در هفته را به دویدن اختصاص می‌دادند و پس از آن تست‌های مشکلی را انجام می‌دادند.
محققین متوجه شدند در حالی که حافظه این دوندگان در بخش اعداد و ارقام چندان تغییری نداشت، توانایی آنها در به یاد آوردن تصاویر و اشکال و همچنین انجام دادن امور بصری مانند خواندن نقشه یا ساختن چیزی از روی راهنمای مصور، به طور اساسی بهبود یافته بود. برای اثبات این نظریه، محققین در میانه کار، هر گروه از دوندگان را به چند زیر گروه تقسیم کردند و تنها یکی از این زیر گروهها به دویدن ادامه داد، اعضایی که به دویدن ادامه نداده بودند، در انجام تستها به طور مشخصی دچار کاهش دقت و صحت عمل شدند.
یکی از محققین به نام رالف راینهارت (Ralf Reinhardt) گفت:
"آنچه در این افراد تغییر کرد، تعداد اشتباهاتشان بود. دوندگانی که تمام ۶ هفته را به دویدن ادامه دادند مرتکب اشتباهات کمتری میشدند. آنها میتوانستند تستها را با دقت بسیار بیشتری از گروه دیگر انجام دهند."
این گروه پژوهش هنوز به علت این رابطه پی نبرده‌اند، اما سانا استروت (Sanna Stroth)، روانشناس، اعتقاد دارد که بخش هیپو کمپوس (hippocampus) مغز که مسئول تعدادی از تواناییهای حافظه است، کلید اصلی این معما به شمار می‌آید. او گفت:
"ما اعتقاد داریم که فعالیت موجب افزایش ساخت سلولهای تازه در هیپوکمپوس می‌شود و در ضمن سلولهای موجود را هم حفاظت می‌کند. شاید دلیل تاثیر مثبت دویدن بر حافظه هم همین باشد."
