یکی از نخ نماترین سوژه های انشای زمان مدرسه را به یاد دارید؟ "شما اوقات فراغتتان را چطور می گذرانید؟ کتاب می خوانید؟به سینما می روید؟ با دوستانتان قرار ملاقات می گذارید؟ و یا..." نه اشتباه نکنید قرار نیست درباره موضوع تکراری انشای زمان مدرسه صحبت کنیم. تنها می خواهیم بدانیم چند درصد از شما، برای پر کردن اوقات فراغت و لذت بردن از زمان بی کاریتان، تماشای مسابقه ورزشی را گزینش می کنید؟چقدر پیگیر اخبار ورزشی هستید و تا به حال، چند بار برای تماشای مسابقات ورزشی به استادیوم ها و زمین های برگزاری مسابقات رفته اید؟
در این میان چقدر تمایل دارید که مسابقات ورزشی بانوان را دنبال کنید؟ آیا تا به حال به این فکر کرده اید که با این حجم بانوان علاقمند به ورزش که برای تماشای مسابقات فوتبال آقایان از هیچ کاری برای حضور در استادیوم ها روی گردان نیستند، چرا مسابقات ورزشی بانوان در مقایسه با رقابت های ورزشی مردان اینطور سوت و کور و خالی از تماشاگر برگزار می شود؟
اگر پیگیر اخبار ورزشی هستید، حتما خبر دارید که مسابقات بین المللی بدمینتون جام فجر با شرکت کشورهای زیادی در ایران برگزار شد و دختران ایرانی نیز در این دوره از مسابقات حضور خوبی داشتند اما با وجود اینکه این دوره از مسابقات در سالن شهید افراسیابی مجموعه ورزشی شیرودی برگزار می شد که به مرکز شهر نزدیک بود، تماشاگر زیادی نداشت و چندان مورد استقبال علاقمندان به ورزش قرار نگرفت. این در حالی بود که خیابان های اطراف ورزشگاه شیرودی به دلیل حراج مغازه های مانتو فروشی خیابان هفت تیر، مملو از دختران جوانی بود که یا اطلاعی از برگزاری این مسابقات نداشتند و یا خرید را به تماشای مسابقات بدمینتون بانوان ترجیح می دادند.
سارا.س دختر18 ساله ای که همزمان با دومین روز بازی های بدمینتون جام فجر برای خرید شال به یکی از مغازه های خیابان هفت تیر آمده بود، در این ارتباط به شیرزنان گفت: من هیچ اطلاعی از برگزاری چنین مسابقاتی نداشتم. به نظرم باید تبلیغات بیشتری روی این مسابقات می شد. همان طور که هفته ها بر روی مسابقه دربی استقلال - پرسپولیس و مسابقات تیم ملی فوتبال مانور می دهند و تلویزیون و روزنامه ها همه توانشان را روی این مسابقات می گذارند، باید برای مسابقات بدمینتون هم که کشورهای زیادی حضور دارند، تبلیغ می کردند.
مریم، دوست 20 ساله سارا نیز که از شنیدن برگزاری این دوره از مسابقات در ایران به شدت متعجب شده بود، گفت: من اصلا نمی دانستم که ایران می تواند میزبان مسابقات بین المللی باشد و حتی نمی دانستم که ما تیم ملی بدمینتون بانوان داریم. کلا مسابقات ورزشی را دنبال نمی کنم و برایم جالب نیست اما شاید اگر تبلیغ می کردند، برای ارضای حس کنجکاوی خودم هم که شده، می رفتم تا ببینم چه خبر است.
ورزش بانوان هیجان ندارد
مسابقات جام فجر تنها نمونه ای از مسابقات ورزشی بانوان است که بدون هیجان برگزار شد. این تنها مسابقات تیم های ملی نیست که سوت و کور برگزار می شود بلکه مسابقات باشگاهی نیز طرفداران زیادی ندارد. لیگ های ورزشی بانوان در شهرهای گوناگون سرد و بدون هیجان دنبال می شود و دختران جوان برای پر کردن اوقات فراغتشان کاری به جز تماشای مسابقات ورزشی پیدا می کنند. این در حالی است که اکثر دختران علاقمند به ورزش، مسابقات ورزشی آقایان را به صورت مستمر پیگیری می کنند.
سمیرا، دختر 14 ساله ای که یکی از تفریحاتش پیگیری مسابقات فوتبال آقایان است، هیچ اطلاعی از برگزاری زمان مسابقات ورزشی بانوان ندارد. او در این باره می گوید: مسابقات ورزشی آقایان پر از هیجان است. از تلویویون پخش می شود و لازم نیست که برای اطلاع از زمان مسابقات و چگونگی برگزاری آنها، ساعت ها در اینترنت و سایت های خبری فدراسیون ها بگردی و عاقبت هم چیزی پیدا نکنی. اما شما اگر بخواهی زمان و محل برگزاری یکی از مسابقات ورزشی بانوان را ببینی، باید کل سایت ها را بگردی و هیچ کس هم نیست که خبر درستی در این ارتباط بدهد. برای نمونه من زمان مسابقات تیم ملی فوتبال بانوان را در باشگاه ورزشی که برای بدنسازی می روم، شنیدم. در حالیکه مانوری روی خبر برگزاری این مسابقات نبود. علاوه بر این، آنقدر ورزشکاران زن آماتور هستند که هیچ جذابیتی ندارند. از خود بانوان ورزشکار هم سوال کنی، خودشان هم مسابقات آقایان را دنبال می کنند.
کیانا سروری، دختر23 ساله ای که سال سوم تربیت بدنی دانشگاه آزاد است نیز در این باره نظر جالبی دارد: من خودم رشته تربیت بدنی می خوانم اما مسابقات بانوان برایم جذابیتی ندارند. به نظرم مسابقات بانوان خیلی جای کار دارد. شما بگویید چه چیز ورزش بانوان برپایه استاندارد ها و دست کم های ورزش جهانی است. خب به جای اینکه بروی مسابقه ای را ببینی که اصلا جذاب نیست، برپایه استانداردها و قوانین برگزار نمی شود، سالنش تهویه درست ندارد، سرد و گرم است و.... ترجیح می دهم بروم کافی شاپ یا وقتم را به کتاب خواندن و ورزش کردن بگذرانم.
در این میان حتی برگزاری مسابقات در روزهای تعطیل نیز نمی تواند به افزایش تماشاگران کمک کند و در صورتی که مسابقات ورزشی آقایان و بانوان همزمان برگزار شوند، تعداد اندک تماشاگرانی که برای تماشای مسابقات بانوان به استادیوم ها می آیند، ترجیح می دهند مسابقات ورزشی مردان را ببینند.
سعیده، دختر 21 ساله ای که علاقه زیادی به تماشای مسابقات ورزشی مردان دارد، در این باره معتقد است: من علاقه ای به تماشای مسابقات بانوان ندارم. به نظرم ورزش بانوان خیلی کار دارد و به هیچ وجه در ایران در حدی نیست که هیجانی برای تماشاگر ایجاد کند. برای همین، انگیزه ای برای تماشای مسابقات ورزشی بانوان ندارم.
سعیده از جمله دخترانی است که آرزوی حضور در استادیوم فوتبال را دارد و به گفتهء خودش برای حضور در این مسابقات تلاش زیادی کرده است: خیلی دلم می خواهد روزی که زنان اجازه حضور در مسابقات فوتبال مردان را پیدا می کنند، زنده باشم و به استادیوم بروم. من استقلالی هستم و دوست دارم بازی تیم های استقلال و پرسپولیس را از نزدیک ببینم اما راستش، مسابقات زنان حتی در فوتبال هم جالب توجه نیست.
به نظر می رسد دشوار کم بودن تماشاگران زن در استادیوم های ورزشی تنها مربوط به کم کاری رسانه ها در انتشار اخبار نیست بلکه دختران ایرانی علاقه چندانی به پیگیری مسابقات ورزشی بانوان ندارند. علی رفیعی، فروشنده یکی از مغازه های مانتو فروشی که اخبار ورزشی را هر روز دنبال می کند، در این باره نظر جالبی دارد. او معتقد است خبرهای مربوط به ورزش بانوان خوب منتشر می شود اما اکثر زنان و دختران ایرانی علاقه زیادی به ورزش ندارند: به نظرم دشوار انتشار اخبار نیست. دشوار از خود دختران جوان است که کمتر رغبت به تماشای مسابقات ورزشی دارند. برای نمونه تا به حال نشده که مادر و خواهر های من اخبار و مسابقات ورزشی را دنبال کنند. اگر هم من بخواهم مسابقه ورزشی را ببینم، مادرم کلی غر می زند.
ورزش بانوان جای کار دارد
برپایه پژوهشها دانشگاهی هما صالح، دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه آزاد اصفهان، کم کاری رسانه ها در انتشار اخبار ورزشی مربوط به زنان، سطح پایین مسابقات ورزشی بانوان،تازه بودن ورزش بانوان نسبت به ورزش مردان ازجمله علت های بی علاقگی زنان برای حضور در مسابقات ورزشی بانوان است. صالح در این باره معتقد است: ما در باره ورزش زنان و گرایش تماشاگران زن برای رفتن به مسابقات ورزشی زنان تحقیقی انجام داده ایم که نتایج جالبی دارد. اصلی ترین دلیل بی علاقگی زنان برای شرکت در مسابقات ورزشی بانوان تازه بودن ورزش زنان نسبت به ورزش مردان است.
بسیاری از زنان و دختران جوان ما دوست دارند، در مسابقات ورزشی آقایان شرکت کنند. اگر در زمان برگزاری مسابقات بسکتبال آقایان به استادیوم آزادی رفته باشید، خانم های زیادی را می بینید که برای تماشای بازی بسکتبال به استادیوم آمده اند. بسیاری از این دختران جوان، نام های بازیکنان فوتبال و بسکتبال آقایان را به خوبی می شناسند، بازی ها را تماشا می کنند و نتایج را دنبال می کنند اما علاقه ای به پیگیری ورزش بانوان ندارند. چرا که ورزش بانوان نسبت به ورزش آقایان تازه تر است و جای کار زیادی دارد.
البته این ها هیچ کدام دلیل منطقفی برای بی توجهی زنان به ورزشکاران همجنس خود نیست. اگر ما به کم توجهی مسوولان به ورزش زنان معترضیم، باید خودمان هم قدمی برداریم و از زنان ورزشکار پشتیبانی کنیم. وقتی ما رغبتی برای پشتیبانی و پیگیری ورزشکاران زن ایرانی نداریم، چطور انتظار داریم آقایان مسوول به فکر ما باشند؟!
