اگر بشنويد كه آنتيهيستامين ناقابل ميتواند ميل جنسي را زياد كند، حتما تعجب ميكنيد، ولي مسلما كسي در هنگام ارتباط جنسي دوست ندارد با آبريزش بيني و اشكريزش و يا عطسه و سرفه مواجه شود.
شايد به همين دليل وقتي كسي سرما ميخورد خيلي رغبتي براي نزديكي ندارد ولي بيچاره آنهايي كه دائما آببينيشان آويزان است و عطسه و سرفه امانشان را بريده است. اين افراد كساني نيستند جز مبتلايان به رينيت آلرژيك درمان نشده. به همين دليل دانشمندان تركيهاي براي افزايش ميل جنسي اين افراد به آنها آنتيهيستامين را توصيه ميكنند.
درد سرفصلي
پژوهشها دانشمندان دانشگاه مانيساي تركيه نشان ميدهد،علايم بيماري حساسيت فصلي يا رينيت آلرژيك ميتوانند روي لذت بردن از ارتباط جنسي اثر بگذارند و باعث دلزدگي از آن شوند. پيش از اين یکسان شده بود كه حساسيتهاي فصلي باعث كاهش كارآيي شغلي، تحصيلي و حتي اجتماعي ميشود ولي اين نخستين بار است كه پژوهشها حاكي از آن است كه اين بيماري و علايم آن باعث كاهش عملكرد جنسي و لذت بردن از آن ميشود.
پژوهشگران تركيهاي در بيمارستان دانشگاهي سلال بايار با بررسي 27 زن و 16 مرد مبتلا به حساسيت فصلي و مقايسه عملكرد جنسي آنها با 20 زن و 20 مرد تندرست دريافتند كه حساسيتهاي فصلي درمان نشده در زنان، ميل جنسي و توانايي رسيدن به ارگاسم را كاهش داده و رضايت از نزديكي آنها را كم ميكند، همچنين در مردان باعث اختلال در نعوذ شده و ميل جنسي و رضايت از ارتباط با جنس مخالف را كاهش ميدهد. پژوهشگران همچنين اين بيماران را به مدت 30 روز تحت درمان با آنتيهيستامين قرار دادند و سپس دوباره فعاليت جنسي آنها را بررسي كردند. نتايج اين مرحله از پژوهش نشان داد بعد از آنكه علايم حساسيت فصلي اين بيماران از بين ميرود،عملكرد جنسي آنها بهتر شده و تفاوتي با افراد عادي ندارند.
كاهش ميل جنسي
بااينكه ميل جنسي يكي از غرايز طبيعي است كه بايد همه از آن برخوردار باشند، اما به دلايل مختلف،اين ميل در 50 درصد زنان و 5 درصد مردان كم است. ميل جنسي ممكن است از ابتدا كم باشد كه در اين صورت ميل جنسي كم نخستین ناميده ميشود و معمولا به دلايل القاء مطالب منفي در مورد مسائل جنسي يا مشكل غدد جنسي ايجاد شود. اما ميل جنسي ممكن است در ابتدا خوب و طبيعي باشد ولي پس از مدتي كاهش يافته و كم شود كه در اين صورت به آن ميل جنسي كم ثانويه ميگويند.
اين نوع از ميل جنسي كم معمولا در اثر رابطه نامطلوب زن و شوهر يا افسردگي ايجاد شود. البته پيش از اين یکسان شده بود كه بيماريهاي جسمي خاصي مانند صرع و سكته قلبي هم ميتوانند باعث كاهش ميل جنسي شوند ولي اين نخستين بار است كه یکسان ميشود، بيماري مانند رينيت آلرژيك و حساسيت فصلي ميتواند باعث كاهش ميل جنسي شود. البته در مورد سكته قلبي گفته ميشود كه علت اصلي كاهش ميل جنسي، ترس از بروز حمله بيماري در حين رابطه جنسي است. چرا كه در اثر فعاليت بدني زيادي كه هنگام نزديكي وجود دارد، نياز به اكسيژن قلب افزايش مييابد و آنهايي كه بيماري قلبي دارند، در اثر اين دچار حمله قلبي ميشوند و حتي ممكن است، سكته كنند. ولي در مورد رينيت آلرژيك ترس از حمله خاصي در كار نيست و تصور ميشود كه آبريزش بيني و عطسهها و سرفههاي مكرر خسته كننده، باعث دلزدگي ميشود و رابطهاي را كه توصيه ميشود در كمال پاكيزگي انجام گيرد، با مشكل مواجه ميكند.
مسلما پيدا كردن علت كاهش ميل جنسي، ميتواند نخستين گام در جهت درمان آن باشد و درمان علت زمينهاي كاهش ميل جنسي در بیشتر موارد باعث بهبود ميل جنسي ميشود. بر همين اساس، درمان علايم رينيت آلرژيك ميتواند باعث بهبودي عوارض ناشي از آن منجمله ميل جنسي كم شود،به همين دليل يك آنتيهيستامين ساده و گاهي آنتيهيستامينهاي جديدتر و پيشرفتهتر مانند دسلوراتادين ميتوانند باعث افزايش ميل جنسي شوند