بيش از نيمی از زنانی که برای گريز از چنگال خشونت خانوادگی در پناه گاه های دولتی در منطقه ی هلندی زبان بلژيک جای گرفته اند مهاجر تبار هستند.
بر اساس گزارشی که توسط کميته ی پژوهش آسايش شهروندان فراهم شده ۵۳ درصد از کسانی که هم اکنون در اين پناه گاه ها زندگی می کنند مهاجران يا فرزندان آنان هستند.
در همين حال آمار نشان می دهد تنها ۲۰ درصد از مهاجران، شهروندان بی خانمان را تشکيل می دهند که اين نيز شمار بزرگی به چشم می آيد.
دلايلی که کارشناسان برای افزايش شمار زنان بی خانمان و يا کسانی که در پناهگاه های دولتی زندگی می کنند يافته اند نخست خشونت خانوادگی و سپس مشکلات زناشويی می باشد. پس از آن بيکاری و دور ماندن از بازار کار و نداشتن دسترسی به محل زندگی مناسب گفته شده اند.
سازمانهای پشتيبانی از زنان در بلژيک متعهد هستند به تمامی کسانی که از آنها کمک می خواهند برای مدتی جايی امن برای زندگی بدهند تا مشکلشان برطرف شود يا برای خود خانه ای دست و پا کنند.
در اين حالت اگر کسی کار نداشته باشد، سازمانهايی وجود دارند که ماهيانه به اين افراد کمک مالی می دهند که بسياری از نيازمندی های آنان را جبران می کند.
