براى نخستين بار در جهان يك تراشه كامپيوترى در مغز يك مرد معلول در آمريكا كار گذاشته شده كه مى تواند افكار او را بخواند.
متيو نيگل ۲۵ ساله، در سال ۲۰۰۱ در يك حمله خيابانى از گردن به پايين فلج و به صندلى چرخدار وابسته شد ولی پزشكان تابستان گذشته در بيمارستان «نيوانگلند سايناى» در ماساچوست اين تراشه را در سر او كار گذاشتند كه به او امكان داده برخى وسايل خانه را با فكر كردن كنترل كند.
اين تراشه افكار او را مى خواند و آنها را براى رمزگشايى به يك كامپيوتر مى فرستد.كنترل از راه دور او به لطف اين دستگاه و نرم افزارهايى كه به وسايل خانگى اش وصل شده است مى تواند با فكر كردن تلويزيون را روشن و خاموش كند، كانال ها را عوض يا صدا را كم و زياد كند.دانشمندان از سال ها قبل سرگرم طراحى و توسعه سيستمى بودند كه به معلولان امكان دهد وسايل خانگى را با مغزشان كنترل كنند.
مطالعات نشان داده است كه ميمون ها مى توانند يك كامپيوتر را به كمك الكترودهايى كه در مغزشان كاشته مى شود كنترل كنند.اخيراً چهار نفر كه دو نفر از آنها افراد نيمه معلول در صندلى چرخدار بودند، با به سر كردن كلاهى مجهز به ۶۴ الكترود كه امواج مغزى را دريافت مى كرد، موفق شدند مكان نماى كامپيوتر (cursor) را حركت دهند.
تراشه اى كه براى آقاى نيگل ساخته شده و «BrainGate» نام دارد شامل تقريباً ۱۰۰ الكترود به باريكى موى سر است كه در عمق يك ميليمترى بخشى از مغز كه مسئول كنترل حركت است، كار گذاشته شد.
اطلاعات جمع آورى شده توسط الكترودها به كامپيوترى كه علائم مغزى را تحليل مى كند منتقل مى شود.اين علائم براى به حركت در آوردن مكان نما ترجمه و تعبير مى شوند و به كاربر امكان مى دهد با فكر كردن، وسايلى مانند رايانه شخصى را كنترل كند.
پروفسور جان داناهيو، عصب شناس در دانشگاه براون در «رودآيلند» يكى از دانشمندانى است كه در ساخت اين دستگاه كه توليد شركت «سايبركينتيك» است دست داشته است.وى مى گويد: «صفحه كامپيوترى در واقع مثل يك دستگاه كنترل از راه دور تلويزيون است. كاربر تنها كافى است كه مكان نما را (با فكر كردن) روى يكى از گزينه ها ببرد و اين معادل همان كليك كردن روى آن گزينه ميباشد.»
آقاى نيگل همچنين امكان يافته با استفاده از افكارش يك بازوى خودكار و يك دست مصنوعى را براى برداشتن يك شىء از دست شخصى ديگر و گذاشتن آن در دست يك شخص سوم كنترل كند.
پروفسور داناهيو اميدوار است كه پيوندهايى مانند اين در نهايت به افراد معلول امكان دهد بار ديگر بازوها و پاهايشان را به كار گيرند.هدف بلندمدت، طراحى دستگاهى در ابعاد يك تلفن همراه است كه با باترى كار مى كند و مى تواند عضلات بيمار را به كار اندازد كه البته كارى بسيار دشوار خواهد بود.